Główne założenia polskiego systemu

•  funkcjonowanie odrębnej jednostki normalizacyjnej umieszczonej poza strukturami administracji rządowej;
• wykorzystanie normalizacji jako instrumentu wprowadzania do praktyki gospodarczej wyników prac naukowo-badawczych;
• stworzenie warunków wykorzystania przez organy administracji rządowej Polskich Norm jako instrumentów realizacji swoich zadań;
• opracowywanie norm przez organy techniczne, czyli komitety techniczne, które są autonomiczne i wolne od administracyjnych wpływów na treść normy;
• umożliwienie uczestniczenia w procesie opracowywania norm wszystkim zainteresowanym, co jest realizowane przez wolny dostęp do członkostwa w komitetach technicznych, możliwość zgłaszania propozycji prac normalizacyjnych przez wszystkich zainteresowanych oraz możliwość uczestnictwa każdego zainteresowanego w opiniowaniu norm poprzez ogłaszanie i przeprowadzanie przez PKN ankiety powszechnej projektów Polskich Norm;
• ustalenie tylko jednego rodzaju normy – Polskiej Normy, zatwierdzanej przez Prezesa PKN, opracowywanej z zastosowaniem zasady konsensu, powszechnie dostępnej i stosowanej dobrowolnie.

W skład struktury organizacyjnej systemu normalizacji wchodzą: Polski Komitet Normalizacyjny, Prezes PKN, Rada Normalizacyjna, Komitety Techniczne. W skład komitetu technicznego wchodzą specjaliści delegowani przez organy administracji rządowej, organizacje: gospodarcze, pracodawców, konsumenckie, zawodowe i naukowo-techniczne, szkoły wyższe i instytucje naukowe, oraz pracownicy PKN.